Crazy China Part 1

Dit reisblog wijden we vooral aan de opmerkelijke cultuurverschillen en gebruiken die we hebben ondervonden in China.

Het begon al bij aankomst op het vliegveld van Beijing, waar voor de paspoortcontrole werd aangegeven dat je rustig moest passeren, je temperatuur werd namelijk gemeten om gele koorts uit te sluiten. Gelukkig hadden we beiden een normale temperatuur, dus de eventuele gevolgen blijven gelukkig voor ons ook een raadsel?!?

Direct op straat werden onze zintuigen overprikkeld. Het is heel gewoon om mannen met opgerolde t-shirts te zien, waardoor je hun blote buik ziet (en geloof ons, het is echt geen six-pack die ze willen showen), je hoort gorgelende mensen die het voor je voeten uitspugen (wat hetzelfde geluid heeft als een boze kat die je elk moment wilt aanvallen). Dit hebben we zelfs in een restaurant geconstateerd, WTF!
Daarnaast zie je langs de straten, middels grote haken, stukken vlees hangen, terwijl de hele dag de zon er met 35 °C graden op schijnt. Hierdoor komen ongevraagd de meest smerige geuren je tegemoet.
Wat ook bizar en tevens zielig is, in stadsbussen worden gewoon levende kippen in doorzichtige plastic zakken vervoerd.

Een mooi beeld dat je op de straathoeken ziet, zijn dansende mensen met een muziekbox, evenals de straatbarbecues met waarschijnlijk hetzelfde vlees van de bovengenoemde slager, maar dat moeten we onze gedachten niet laten passeren, het eten smaakte heerlijk. Wat verder tot een bepaalde hoogte leuk is, is dat mensen met je op de foto willen alsof je een celebrity bent. Sommige durven het niet te vragen en proberen het middels een ‘net als of’ selfie. Om overigens zelf op de foto te gaan zonder dat er een Chinees bij op staat, kun je gerust een uitdaging noemen.  

Wat ons verder opviel, is dat de mensen extreem onbeschoft zijn. Zonder enig bezwaar dringen ze voor in rijen (sommige negeren de rij zelfs en lopen meteen naar voren), ze laten je niet uitstappen in metro’s, ze stoppen niet voor zebrapaden (zelfs niet als het voor voetgangers groen is) en sommige durven het aan om in het openbaar luidruchtige scheten te laten.

Door de dichtbevolktheid zijn de metro’s ook overvol, met als gevolg dat we ons als  sardientjes in een blik voelden, die ook nog eens raar werden aangekeken door de andere sardientjes, alsof je van een andere planeet komt. Wat ook fijn is in de metro, men niest gewoon zonder een hand voor zijn/haar mond te houden, zodat je met een beetje pech onder zit.

Voor wat betreft de hygiëne van toiletten verschilt het enorm, er zijn redelijk schone toiletten, maar bovenal zijn er toiletten met enkel een gat in de grond, zonder WC-papier, dat eruit ziet of er enkele uren geleden een moord heeft plaatsgevonden… Misschien overdrijven we een klein beetje, maar dan hebben jullie er een goed beeld bij.

Een andere constatering (waar we ons enigszins op hadden voorbereid) is dat de meeste Chinezen vrijwel geen Engels kunnen en dan ook echt GEEN woord. Als je hulp vraagt of iets wilt bestellen dan schamen ze zich, omdat ze geen Engels kunnen of ze reageren geïrriteerd omdat ze je niet begrijpen. In beide gevallen worden we aan ons lot over gelaten en lopen ze gewoon weg. Het lijkt er ook op dat ze in China een andere gebarentaal kennen, want zelfs de simpele gebaren snappen ze niet. Vervolgens kijken ze je dan aan of ze water zien branden!

Het Chinese eten is boven verwachting goed, ook de hoeveelheid, want wij zouden met drie personen van één bestelde portie kunnen eten. Alleen het bestellen daarvan is wat lastiger. Er zijn slechts enkele menukaarten in het Engels en sommige zijn voorzien van afbeeldingen. Daarbij is er de taalbarrière, dus dat maakt het in het geheel wat complexer. Veelal is het samen met de serveerster een rondje door het restaurant lopen, waarbij we gerechten bij andere bezoekers op de tafel aanwijzen of we gebruiken het point-it boekje. Zelfs dan kan het een verrassing zijn wat je uiteindelijk krijgt, want het toch zo duidelijk aangewezen gerecht kan zomaar ineens een combinatie van kippen- hoofd, -tong,-hart, en –poot (inclusief nagel) zijn. Dit gerecht hebben we aan ons voorbij laten gaan, evenals de vers gemaakte schildpad.
Als je dan uiteindelijk aan het eten bent, is het ook apart om te zien dat er een kakelende eend over het terras wordt vervoerd, met als eindbestemming ‘De keuken’.

Het backpacken in China is dus best uitdagend te noemen en daarbij probeert de overheid er ook alles aan te doen om het nog lastiger te maken. Wifi in je hotel kan soms enkel met je documentnummer van je paspoort, zodat men precies weet elke sites je bezoekt. Daarbij wordt Google en Social Media geblokkeerd, zodat enige voorbereiding op reisplannen wordt bemoeilijkt. Echter, door een VPN-app (als je er niet uit wordt gegooid) kun je dit omzeilen. Ook de offline Googletranslate-app helpt om enigszins te kunnen communiceren met de bevolking, of beter gezegd het helpt je om je punt duidelijk te maken, want vervolgens kunnen ze niet terug communiceren. 

Het bovenstaande klinkt misschien niet heel aantrekkelijk, maar China heeft een prachtige natuur, mooie bezienswaardigheden en leuke excursies. Vrijwel alle activiteiten worden aangeboden door verschillende organisaties of lokale gidsen. Wij kiezen ervoor om alles op eigen gelegenheid te doen, wat het uitdagender maar des te leuker maakt. Met de acceptatie van de cultuur en het nodige geduld (alhoewel Sander hier soms wel moeite mee heeft als ze er weer eens helemaal niks van begrijpen) is het echt een super ervaring! Op voorhand hadden we niet gedacht dat dit land ons (tot nu toe) zo goed zou bevallen.

China is ook erg divers, mede door de grootte van het land, heel Europa past gewoon in China. Wij hebben tot op heden drie plaatsen bezocht: Beijing (hoofdstad met maar liefst 19 mil inwoners), Chengdu (middelgrote stad met 11 mil inwoners, beter bekend als de stad van de panda) en Zhangjiajie (herkenbaar van de film Avatar, vanwege het opmerkelijke berglandschap).

De komende 2 weken in China reizen we verder naar het zuiden; Fenghuang, Guilin, Yangshuo, Macau en we sluiten af in Hong Kong (wat overigens officieel niet tot China behoort).

In ons volgende blog zullen we vooral ingaan op de ondernomen activiteiten, maar wij wilden jullie deze cultuurervaringen niet onthouden. 

China will be continued….

Ciao- Zàjian- 再見