Last Part: Impressive USA

Na 2 keer 4 januari mee te hebben gemaakt, zijn we aangekomen in San Francisco, Californië. Ondanks dat we om 15.00 uur 's middags uit Sydney vertrokken, de vlucht 13 uur duurde, kwamen we op dezelfde dag om 9.30 uur aan in SF (de snelle rekenaars weten meteen dat dit -19 uur tijdverschil is). De gehele reis hebben we geen last gehad van een jetlag, maar nu was onze biologische klok wel even van slag. 
Nadat onze ESTA was goedgekeurd en we beiden een 10 scoorde voor de immigratie-toetst, had de US weer 2 immigranten toegelaten.  

Naast het tijdverschil was ook de temperatuur even wennen, van 35 graden in Sydney gingen we naar 11 graden in SF. Ofwel het scoren van een winterjas was hoofdzaak, waarbij we de goedkoopste en lelijkste jas zouden kopen die er zou zijn haha.
Ondanks de kou hebben we wel helder weer gehad, waardoor we veel mooie attracties konden bezoeken. Zo hebben we uiteraard de bekende Golden Gate Bridge bezocht, een ritje gemaakt in de cablecar en Fishermans Warf op pier 39 bezocht. Een absoluut hoogtepunt was de excursie naar Alcatraz Island. Hier zaten halverwege de 19e eeuw de gevaarlijkste criminelen uit Amerika, waaronder de beruchte gangster Al Capone. Het gezegde was als volgt "Break the rules and you go to prison,  if you break the rules in prison you go to Alcatraz!" Het was erg indrukwekkend om de gevangenis te zien, te horen over de omstandigheden waar men in leefde en de veelal mislukte ontsnappingspogingen.
Een ander hoogtepunt was het bezoek van een NHL ijshockeywedstrijd van de San José Sharks. Ondanks dat we beiden de helft van de regels begrepen, was het een geweldige ervaring, mede door het entertainment er omheen. Zeker wanneer de Sharks scoorde en het nummer van Spacejam "Are you ready for this" werd gedraaid, begon iedereen te dansen en de omzittende begonnen je spontaan high-fives te geven:). Sander raakte aan de praat met een dikke, donkere Amerikaan die uit het niets kwam aanzetten met een $10 biertje. Zouden we dit ooit in Nederland doen voor een vreemde?
Naast het vele moois dat SF te bieden heeft, is er ook een mindere kant. Namelijk op elke hoek van de straat komen de wiet walmen je tegemoet en er is een overvloed aan schooiende zwervers en andere geflipte gasten. Gevaarlijk uitziende mensen met gouden tanden, een traantje getatoeëerd op een wang (of elders in het gezicht), die onder invloed van drugs over straat lopen te schelden, is niet heel fijn zeg maar... 
Een ervaring met een vrouwelijke zwerver is wel bijzonder om uit te lichten. Uiteraard was de vrouw overdreven vies en stonk ze naar een lijk van 2 weken oud (alhoewel we niet weten hoe dit ruikt, kon dit er niet veel naast zitten). Mevrouw zat op een verhoging waarbij ze constant aan haar hoofd zat te krabben, waardoor er luizen op haar jas vielen, die ze vervolgens oppakte en in het haar van de nietsvermoedende man voor haar gooide, WTF! Na deze ranzige ervaring bood ze ons nog een stuk van haar koude pizza aan, maar helaas moesten we deze weigeren omdat we zojuist hadden geluncht. Plotseling kreeg ze het in haar kop dat ze uit de bus wilde. Dit ging met een schreeuw "STOP" en een schop tegen de deur. Aangezien het geen bushalte was, zei de chauffeur vriendelijk dat ze even moest wachten. Echter toen ze riep "Open the fucking door or I will kill you" deed de verstandige chauffeur toch maar de deur open en ging de gestoorde vrouw met haar hele woning verder vloekend de straat op. Tja, apart was het wel... 

Na SF wilden we de nationale parken Yosemite en Seqouia bezoeken. Het laatst genoemde park staat bekend om de grootste bomen ter wereld. Helaas of eigenlijk ook wel gelukkig kwamen we de avond ervoor erachter  dat een een zware storm op komst was in Californië en dat de twee parken gesloten zouden zijn vanwege hevige sneeuwval en flooding. Alle nieuwszenders hadden het erover en iedereen was in paniek. Zeker na onze ervaring in Vietnam en doordat we enkel een aantal hevige regenbuien meemaakten, dachten we dat het allemaal wel mee zou vallen en dat de Amerikanen zoals wel vaker overdreven. Naderhand zagen we op het nieuws dat een bekende boom was omgevallen en de complete weg blokkeerde. Ze overdreven dus niet echt, want ook vele wegen waren overstroomd. 

Helaas voor ons moesten we deze parken dus overslaan en zijn we rechtstreeks naar Las Vegas, Nevada gereden, ook geen straf:) 
Echt gaaf om door een woestijn te rijden met lange tijd geen enkel dorpje te zien en dan is daar ineens een grote lichtbal, Las Vegas!!! 
Het is moeilijk uit te leggen hoe gek, levendig, luxe en indrukwekkend Vegas is. Elk casino met haar eigen design en shows, de vele streetperformers, stripclubs en dronken mensen die voordat de avond valt al dragend door vrienden naar het hotel worden gebracht. Wij sliepen net zoals iedereen hier in een casino met een luxe kamer en een gaaf uitzicht over de strip. Ondanks de luxe was dit relatief goedkoop, want door de hevige concurrentie wil men gewoon dat je in hun hotel overnacht, zodat je daar ook gokt. Wanneer je gokt is ook de drank gratis en is het een kwestie van een schaars geklede serveerster aan te spreken. In 3 dagen tijd hebben we enkel verloren (niet veel hoor), maar dit bevestigd maar weer dat we geen echte gokkers zijn. 
Verder hebben we in Vegas lekker Amerikaans gegeten, want het is echt een uitdaging om gezond eten te vinden, dus hebben we dat dan ook maar niet gedaan;) Gezien ons postuur zij elke ober of serveerster dat de porties erg groot waren en dat we slim moesten zijn in onze keuzes, want een voor- en/of nagerecht zouden we zeker niet op kunnen. Dit gehoorzaamde we dan ook braaf en uiteindelijk kregen we zelfs het hoofdgerecht geen eens op, wat een burgers!!! 
Ook zijn we op zoek gegaan naar een aantal adrenalinekicks. Zo zijn we in de highroller geweest, het grootste reuzenrad ter wereld, dat een geweldig uitzicht gaf over de stad. Daarnaast zijn we in de spectaculaire achtbaan van het New York New York Hotel geweest. Deze achtbaan gaat door en boven het hotel heen, wat echt alleen in Vegas kan. 
Tenslotte zijn we overdag naar de Battlefield shootingrange geweest, waar je naar eigen keuze een geweer mocht uitzoeken. Beiden hebben we voor een handgun gekozen die de Amerikaanse politie draagt. Super vet om ieder 20 kogels op een doelwit te mogen afvoeren. En we hebben er aanleg voor, want bij beiden trof elke kogel doel, recht in de buik van het slachtoffer;) 

Na Las Vegas zijn we via een bezoek aan de indrukwekkende Hoover Dam (die heel Las Vegas van stroom voorziet) begonnen aan onze trip door de nationale parken in Utah en Arizona; Zion National Park, Bryce Canyon, Antelope Canyon, Monument Valley en als bekendste en laatste park de Grand Canyon. In de parken hebben we vooral trails gelopen, midden door de natuur, die je naar geweldige uitkijkpunten brachten. Bij de Grand Canyon was het juist andersom en liepen we de kloof in, soms wel 1 km diep. Hierbij is de heenweg nog prima te doen, maar soms vergaten we hoe ver we al afgedaald waren. Het omhoog hiken was echt heel pittig, maar wel een mooie challenge! Veelal sliepen we hier in rustige plaatsjes in creepy afwerk motelletjes op de begane grond (precies zoals in de enge grote mensen films). 
Een trail is wel bijzonder om uit te lichten, want het gaat om de "Angels Landing" in Zion Canyon die tot de top 10 gevaarlijkste trails van de wereld behoort. Dit is niet voor niks, want in de afgelopen 10 jaar zijn er minstens 6 mensen overleden, doordat ze in het 1765 meter diepe ravijn zijn gevallen. De totale trail duurt 8,7 km waarbij de eerste 3 km zwaar is, maar nog niet gevaarlijk. Na Walters Wiggles point (een zigzag door de bergen) is het uitzicht geweldig en kun je zo langs de rand van het dan al 1500 meter diepe ravijn kijken (zonder railing overigens). Na dat punt kiezen veel mensen ervoor om terug te gaan, maar de echte waaghalzen kunnen via schakelkettingen (bevestigd aan de rotsen), middels een 1 tot maximaal 3 meter breed pad nog 1,8 km verder hiken naar de top. Daarbij stoppen soms de kettingen waardoor je enkel op de glibberige rotsen loopt of als er tegenliggers zijn iemand de ketting los moet laten om te kunnen passeren. Dit vindt dan plaats op een 1760 meter hoogte met een stijl ravijn aan beide kanten. Deze trail is werkelijk onverantwoord en we begrijpen dan ook niet dat deze trail bestaat. 
Vanwege de adrenaline kick en het geweldige uitzicht wat ons te wachten stond, zijn we toch begonnen aan de gevaarlijke hike. Echter, na 25 meter waarbij het eerste punt kwam dat de ketting tijdelijk ophield en we tegenliggers moesten passeren, werd het voor Sander te veel. Met zweterige handjes en knikkende knieën is hij verstandig omgedraaid (dit is niet menselijk). Renate daarentegen is zonder goedkeuring van Sander alleen verder gegaan. Halverwege waar de paden echt smal werden, heeft Renate ook wijselijk (op haar gladde Adidas schoenen) besloten om terug te gaan. Achteraf alleen om de reden dat Sander het absoluut niet chill vond dat ze de trail ging doen en in onzekerheid zat. In ieder geval bij hereniging kreeg Renate een omhelzing, een dikke kus en tevens het verwijt dat dit de laatste keer was dat ze in het bijzijn van Sander zoiets zou doen!! 

Verder was de Antelope Canyon een absoluut hoogtepunt. Dit is eigendom van de Novaja indianen en dit kun je alleen maar bezoeken middels een tour (iets waar we normaal niet van zijn). Een uur lang liepen we door een 15 meter diepe en smalle kloof onder de grond. Dit natuurwonder is nauwelijks te omschrijven, dus check de foto's, dat zegt veel meer:) 

Na de nationale parken hebben we een gedeelte van de bekende "Route 66" gereden. Vervolgens zijn we aangekomen bij onze Amerikaanse vrienden Brett en Val in San Diego. Zij  fungeerde als tourguide om ons de mooiste dingen van SD te laten zien. Normaal gesproken is het een van de zonnigste plaatsen van de US, maar helaas zaten wij precies in twee van de 5 regendagen per jaar. Hierdoor bestond ons bezoek vooral uit lekker (Mexicaans) eten en veel drinken:) Het chocoladebier bij een brouwerij, het IPA bier bij een typische dive bar (geen chique tent zeg maar en inclusief tijgertapijt) en de burgers bij Roky's waren heerlijk.
Vervolgens zijn we door gereden naar LA. Hier hebben we de bekende attracties bezocht; Beverly Hills, Hollywood, Walk of Fame, Venice Beach en de Santa Monica pier. Echter, het was allemaal niet heel bijzonder of misschien zijn we verwend, maar LA was niet onze stad. Veel gure types, groot, onoverzichtelijk, geen leuke sfeer en het OV is drama. 

NY daarentegen, onze laatste stop was zoals verwacht geweldig. Voor Renate was het inmiddels de 3e keer dat ze NY bezocht, dus we hadden een eigen tourgide. NY is het beste om als volgt te omschrijven: een geweldige sfeer op straat, hippe en coole mensen, lekker hectisch, leuke restaurantjes en jazzcafés, veel highlights uiteraard en aan shopmogelijkheden geen gebrek. 
Het lijkt alsof NY nooit slaapt, 's nachts (ongeacht het tijdstip) hoor je mensen joelen, claxonnerende auto's en vele politie- ambulancesirenes. 
Het hoogtepunt was de helikoptervlucht over Manhattan en Brooklyn. Vanaf de lucht hadden we een perfect uitzicht over de vele mooie gebouwen en de piloot vertelde daarbij de nodige informatie. Echt een geweldige belevenis!! 
Een andere bijzonder ervaring was het bezoeken van een criminal court. Na een strenge controle waren we als toerist vrij om een willekeurige rechtszaal uit te zoeken. Inclusief jury, politieagenten en belastend videomateriaal werden zware criminele zaken behandeld. Daar zaten we dan enigszins bezwaard in de banken toe te kijken hoe criminelen werden vervolgd voor hun misdaden.
Net zoals alles is ook aan de US een einde gekomen. Samen met China was dit toch wel het meest bijzondere land. Niks is te gek en wat leven er een hoop mafkezen. Ja Trump, wat een uitdaging om dit in land in zijn gareel te houden. Tevens is het voor de Amerikaanse bevolking ook een uitdaging om Trump in zijn gareel te houden;) We zijn in 5 staten geweest, maar nergens is deze man geliefd. 

De 5 maanden zijn voorbij gevlogen. Mede door de vele indrukken, geweldige ervaringen en het plezier dat we samen hebben beleefd. 
We dachten op voorhand dat onze reisdrang na deze trip minder zou worden, maar door de vele contacten met andere reizigers is de bucketlist alleen maar groter geworden. Maar goed ook, want de wereld is te rond om stil in een hoekje te blijven zitten!:)

Hopelijk hebben we jullie middels onze blogs en foto's mee kunnen nemen in onze ervaringen en inspireert het jullie om een van de landen te bezoeken. Voor tips zijn jullie altijd welkom:) 
In ieder geval bedankt voor het volgen en de leuke reacties. We zijn uiteraard blij om onze families, vrienden en kennissen weer te zien.

Tot snel!!

Liefs, 

Sander en Renate