Geweldig Vietnam met een onaangename wending…

Allereerst willen we laten weten dat het ons goed doet om zoveel positieve reacties te ontvangen op onze reisblogs:) 

In Vietnam zijn we onze reis begonnen in Hanoi, de huidige hoofdstad van Vietnam. Hanoi heeft niet heel veel spectaculaire bezienswaardigheden, maar het is erg leuk om door het hectische Old Quarter te lopen. Hier moet je constant alert zijn om niet door een scooter te worden aangereden. Hier worden scooters overigens niet alleen gebruikt als vervoersmiddel, maar ze dienen ook als net voor het populaire badminton-voetvolley spel. Op de hoek van de straat hebben we een fantastische wedstrijd van deze nog onbekende sport mogen aanschouwen (zie filmpje). Het ging er zeer fanatiek aan toe, mede omdat het voor Vietnamese begrippen om grof geld ging.
Het hoogtepunt van Hanoi was de Streetfood-Tour, waar we met een gezellig Belgisch koppel (NOT) 7 verschillende restaurants hebben bezocht en diverse traditionele Vietnamese gerechten hebben gegeten. Wat hebben ze in Vietnam een goede keuken zeg! Met een aantal gezonde basis ingrediënten maken ze de lekkerste gerechten. Hierdoor besef je dat we helemaal geen behoefte hebben aan de talloze (dik makende) sauzen en zoetigheden waar we in Nederland in overvloed keuze uit hebben.
Het drinken van Snake-wine maakte ook onderdeel uit van de tour, ofwel zelf gestookte wodka met een dode slang en vogel erin. Volgens de Vietnamezen is het goed voor de man, omdat je er “happy’’ van wordt. In Nederland verstaan we hieronder dat je er mega dronken van wordt en het je libido doet stijgen. Het maakt ook niet uit, we bedoelen hetzelfde;)
Naast de tour hebben we in Hanoi nog meer eten en drinken op eigen gelegenheid uitgeprobeerd, met als hoogtepunt de famous Egg-Coffee (een opgeklopt ei als een soort cappuccino laag op je koffie), echt mega lekker.
Buiten het eten en drinken om hebben we ook nog wat meren, pagodes (tempels die uit lagen zijn opgebouwd) en de Hao Li Gevangenis (die tijdens de oorlog werd beheerst door de Fransen) bezocht.

Na de drukte van Hanoi hebben we een 2-daagse cruise gemaakt in Halong Bay, een natuurwonder met meer dan 2000 rotsen die de zee uit rijzen. Wat is het gaaf om vanaf je bed de sunrise mee te maken, midden op zee, met zo’n prachtige natuur! Ook het opgestelde programma was erg leuk; kajakken, beachvolleyballen met locals, grotten bezoeken, cookingclass en squid vissen. Bij de laatste vingen we in eerste instantie niks, omdat het niet het seizoen was. Voor het slapen gaan wilde Sander (de ooit zo fervent visser) het vanaf het balkon toch nog even proberen en met resultaat! Na 5 minuten werd de 1ste gevangen, waardoor Renate er ook in begon te geloven en er uiteindelijk ook een ving. De volgende ochtend werden we door de bemanning en de overige gasten als helden onthaald en kregen we de verse inktvis in de noodles geserveerd.

Vervolgens zijn we met de meest rare busrit (6 i.p.v. de 3 uur geplande rit, bellende en schreeuwende chauffeur, mensen die in gangpaden lagen en kei harde karaoke muziek waar enkel de chauffeer zelf plezier aan beleefde) doorgereisd naar Tam Coc (Ninh Binh), hier ook wel het Halong bay op het land genoemd. Hier sliepen we in een bamboohut met open ramen, wat erg gaaf was (op de rare dierengeluiden ’s nachts nagelaten).
In Tam Coc hebben we een scooter gehuurd en hebben we veel op eigen gelegenheid verkend. Het ontwijken van koeien en stieren op straat, het beklimmen van de Mua Cave, dat een geweldig uitzicht gaf en de boottocht over de rivier tussen de reisvelden in gelegen, waren erg gaaf.

Na Tam Coc zijn we met een slaapbus (gericht op Aziaten qua beenruimte) doorgereisd naar het National park Phong Nha, waar zich de grootste grot van de wereld bevindt (groter dan heel Manhattan in New York).
Uiteindelijk hebben we alleen maar onze hotelkamer als enige grot gezien. Bij aankomst wilden we namelijk een tour boeken voor de dag erop, maar vanwege de voorspelde regen durfden ze dit niet aan en moesten we de dag erna terug komen. De hoteleigenaresse adviseerde ons nog om dezelfde dag de grot te bezoeken, maar zo eigenwijs als we zijn en nog moe van de reis besloten we om het op de dag erop te gokken. Dit bleek een dramatische keuze te zijn, want dezelfde nacht begon het fors te regenen en er kwam geen einde aan. Voor we het wisten zaten we midden in een tropische storm die ontstond door de naderende tyfoon Sarika. Binnen enkele uren stond het water in de straten tot aan je middel, waarop we samen met andere backpackers, locals hebben geholpen met het verplaatsen van wit-en bruingoed naar 1ste verdiepingen van hun huizen. Op de dode ratten en waterslangen nagelaten (die langs je benen voorbij kwamen) gaf dit een voldaan gevoel. Doordat het water bleef stijgen, zijn we teruggegaan naar ons hotel, waar we vervolgens enkele dagen opgesloten hebben gezeten op onze hotelkamer. Zonder elektriciteit en warm water, omdat het water inmiddels 2 meter hoog stond. Het avondeten met kaarsjes, water en droge rijst met sojasaus met de familie was nog wel gezellig. Uiteindelijk zijn we de volgende ochtend met andere backpackers per boot geëvacueerd naar een ander plaatsje. Echter, we konden nog niet verder naar het zuiden reizen, omdat midden-Vietnam zwaar was getroffen door de storm en veel wegen nog niet begaanbaar waren. De ernst van de situatie kwam pas echt binnen op het moment dat we lazen dat er in ons plaatsje 12 mensen zijn verdronken, want helaas kunnen niet veel Vietnamezen zwemmen.

In de daaropvolgende dagen hebben we nauwlettend de richting van de naderende tyfoon in de gaten gehouden en hierdoor werd duidelijk dat we bij elke mogelijkheid die zich zou aandienen, richting het zuiden moesten reizen. Hierbij was het erg irritant dat de locals net doen of er niks aan te hand is en er geen enkel gevaar dreigt, met als gevolg dat ze geen eerlijk advies geven. Ofwel, ze proberen je in hun plaats te houden, zodat ze aan je kunnen verdienen.

Uiteindelijk hebben we ons eigen plan getrokken en erop gegokt om te vertrekken, waarbij we wel zouden zien wat we onderweg zouden aantreffen en toe hoever we zouden kunnen komen. Dit was een goede keuze, want na een taxirit van 3 uur kwamen we aan bij onze nieuwe zonnige bestemming Hué.
Vanaf Hué wilden we met een scooter de bekende Hai Van Pass route (door de bergen) rijden naar Hoi An. Volgens onze weervoorspellingen was dit mogelijk, omdat de tyfoon pas 2 dagen later zou arriveren, maar het hotel heeft het ons afgeraden vanwege het slechte weer in de bergen. Ze adviseerde om de route met (een duurdere) privécar af te leggen. Hoe jammer ook, maar we konden dit advies niet negeren. En natuurlijk was de route achteraf gewoon goed te rijden…

Eenmaal in Hoi An aangekomen, heeft de tyfoon zijn richting meer naar het noorden gezet, waardoor we alleen maar zonnige dagen in het vooruitschiet hadden. Ofwel het genieten kon weer beginnen, waarbij we ons weer enkel druk hoefden te maken over welk biertje je zou gaan kiezen, waar we uit-eten moeten gaan en wat we de dag gaan ondernemen.
Onze dagen in Hoi An bestonden uit ontbijten, lunchen, dineren (want hier zijn de beste restaurants van Vietnam te vinden), op het strand liggen, massages ondergaan, shoppen (bekend vanwege de vele goede kleding tailors die alles op maat voor je maken) en drinken met onze nieuwe vrienden uit Californië. In januari gaan we elkaar weer meeten in de US, waarbij ons een echte Amerikaanse house party is beloofd, dat aan het kaliber American-Pie moet voldoen.

Vanaf Hoi An zijn we middels de nachttrein doorgereisd naar Nha Trang, Deze badplaats staat bekend om de vele Russen en hier heerste geen leuke sfeer, maar het was fijn als tussenstop om de lange afstand te overbruggen.

Vanuit Nha Trang hebben we dan toch eindelijk onze gewenste scootertour naar de volgende plaats Dalat kunnen ondernemen. Het enige verschil was dat de scooter werd vervangen voor een motor en we samen met een Easy Rider (zeer bekend in Vietnam) hebben gereden. Zonder ons rijbewijs te hoeven laten zien, kreeg Sander 15 minuten motorrijles (5 minuten uitleg over het schakelen en 10 minuten zelf klungelen door de drukke straten) waardoor we konden beginnen aan de 170km lange rit naar Dalat. Dit was een van de vele hoogtepunten van Vietnam, wat was dit een gave tour. Onze gids navigeerde ons naar de mooiste uitkijkpunten, wegen, bruggen, interessante locals activiteiten en koffieplantages.
Na een 8 uur durende rit kwamen we aan in het regenachtige en koude Dalat, omdat het zich 1600 meter boven zeespiegel bevindt. Dalat staat bekend om de vele outdoor activiteit, met als bekende activiteit Canyoning (abseilen van verschillende watervallen, glijden van een natuurlijke wildwaterbaan door de rivier, van rotsen afspringen en ziplinen). Dit hebben we de dag daarna dan ook gedaan en ondanks de kou was het een zeer geslaagde tour met een leuke groep vol met gekke Engelsen en Duitsers.
Het bezoek aan een plaatselijk BBQ restaurant met enkel locals en de valse karaoke (zo vals dat zelfs de locals naar de zangeres toeliepen met het verzoek om te stoppen) was hilarisch. Wij mochten aanschuiven bij een groep vriendelijke locals van onze leeftijd, die vrijwel geen woord Engels spraken en een daarvan enkel ‘I don’t care’ kon zeggen, wat zeer mooie gesprekken opleverden. Het mooie was dat bij alles wat wij zeiden, er een grote glimlach op hun gezichten verscheen en er geproost moest worden, om vervolgens met de woorden Mot, Hai Ba Dzo je biertje leeg te atten.       

Onze voorlaatste bestemming in Vietnam was Mui Né, de meest zonnige plaats van Vietnam, maar helaas niet voor ons. Naast het relaxen in onze geüpgraded villa (€ 4 p.p.p. nacht) zijn we om 3.30 uur opgestaan om de sunrise te zien vanaf de aanwezige zandduinen. Daaropvolgend hebben we in een vissersplaatsje de grote hoeveelheden binnengehaalde vangst mogen aanschouwen.

De laatste stop in Vietnam was Ho Chi Minh City, voor de Vietnamoorlog Saigon genoemd. HCMC is meer westers georiënteerd en er is veel te bezichtigen rondom de oorlog. Zo hebben we een excursie naar de Chi Chi Tunnels ondernomen, waar de Vietcong jarenlang onder de grond hebben geleefd om op deze manier de Amerikanen te bestrijden. Het totale tunnelcomplex is maar liefst 240 km groot, waarvan wij er 100 meter doorheen hebben gekropen. Dit was meer dan voldoende, want de tunnels zijn niet gebouwd voor ons postuur. Dit werd in het begin al bevestigd doordat een Engelse vrouw met een iets te dikke kont vast kwam te zitten. Helaas ontbreken de foto’s, maar bij het zien van het beschamende en tevens beangstigende gezicht van de Engelse vrouw, hebben we bijna in ons broek geplast van het lachen. 
Daarnaast hebben we de vele boobytraps van de Vietcong mogen zien, zowel boven als onder grond en dan kun je alleen maar concluderen dat de Amerikanen geen schijn van kans hadden. Aan het einde van de tour was er de mogelijkheid om met een M16 te schieten (het standaard geweer van de Amerikanen) en uiteraard heeft Sander deze kans niet laten schieten, leuke woordspeling he;) 
Om in de geschiedenis van de Vietnamese oorlog te blijven, hebben we de dag erop het War Museum bezocht. Hoewel we beiden niet echt museumliefhebbers zijn, was dit museumbezoek echt indrukwekkend, wat je zeker aanzet tot nadenken over de gruwelijkheden die zich niet zo heel lang geleden hebben afgespeeld. Zelfs tot de dag van vandaag zijn de gevolgen van de oorlog zichtbaar in Vietnam, namelijk 2000 Vietnamezen leven momenteel nog met een heftige handicap, als gevolg van Agent Orange (chemische wapens) die de Amerikanen over Vietnam hebben verspreid.
Verder hebben we in HCMC de Mekong Delta bezocht, de grootste rivier in Azië die maar liefst door zes landen loopt. In alle eerlijkheid was deze tour niet heel bijzonder en het massatoerisme bevorderde het geheel ook niet. 
In HCMC hebben we verder weer heerlijk Vietnamees gegeten, veel Vietnamese koffie gedronken en een aantal leuke bars bezocht. In HCMC is overigens het scooterverkeer nog chaotischer en gekker. Er schijnen 7 miljoen scooters rond te rijden, dus je kunt je voorstellen dat oversteken een enorme uitdaging was, maar we hebben het overleefd:)

De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen en we kunnen niet anders zeggen dat Vietnam een geweldig en divers land is; een goede keuken, vriendelijke mensen, mooie natuur, veel te ondernemen, reisvriendelijk en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
We zouden graag nog langer willen blijven, maar ons volgende avontuur in Indonesië staat op ons te wachten. We starten in Java om vervolgens te relaxen op Bali, waar Maikel ons komt opzoeken, en de overige invulling is nog helemaal open…

We spreken elkaar in het volgende reisblog!