Have a good one mate!

Allereerst de beste wensen voor 2017!!

Na 2 prima vluchten met Qantas en de nodige Gin-Tonics verder, zijn we aangekomen in Adelaide, South Australia. Ondanks de 24 graden en een strakblauwe lucht, hadden we het ontzettend koud (niks gewend, jaja). Maar na 3,5 maand Azië zijn we toch echt gewend geraakt aan de tropische temperaturen van minimaal 35 graden en daardoor liepen we in een lange broek met een vest. 

In Adelaide hebben we kennis gemaakt met de vriendelijke Aussies. Een praatje maken met vreemde mensen op straat, telkens weer de chauffeur van de stadsbus bedanken en sorry zeggen voor het geringste, is heel normaal. In de praktijk betekent dat veelvuldig "G'day mate, Bye love, No worries and Cheers" met een geweldig accent. 
Ojah en op vrijdagmiddag was iedereen al dronken van de vroeg ingezette weekendborrel. Dit resulteerde enkele uren later in de opnames van Geordie shore, met zeer schaars gekleeds vrouwen en mega dronken kerels, met als toppunt dat een Aussie in zijn eigen kots aan het rollen was. 
Daarnaast hebben we in Adelaide kennis gemaakt met het Australische wildlife, dit keer nog in een zoo. Hier konden we kangoeroes voeren en een schattig koala'tje vasthouden, erg leuk! Verder hebben we de stad verkend met een gratis fiets, een heerlijke black Angus gegeten en hebben we een Winery bezocht, waar  je gratis de lekkerste lokale wijnen kunt proeven.

In Adelaide hebben we onze campervan opgehaald (eigenlijk een omgebouwd busje) waar we de komende 13 dagen in zouden slapen. Het kampeeravontuur kon beginnen, beiden met niet heel veel ervaring;)
We zijn van Adelaide via de Great Ocean Road naar Melbourne gereden. Deze route staat bekend als de mooiste roadtrip ter wereld en hiervan is niks gelogen. De route bevindt zich langs de mooiste baaien met azuur blauwe zeeën, de beste uitkijkpunten en prachtige rotsformaties, met als hoogtepunt de bekende 12 Apostles. Verder bestond de roadtrip veelal uit; eten, rijden, koffiepauzes, slapen en het dagelijkse hoogtepunt was het uitstapje naar de supermarkt (waar we misschien uit blijdschap van het zien van andere mensen) onszelf letterlijk dansend door de winkel begaven. Middels een handige app (CamperMate) kon je campingplaatsen vinden die aan onze route lagen, waarbij er onderscheid werd gemaakt tussen luxe, goedkope en gratis campings. In het begin durfde we het nog niet aan om samen met een paar andere in de middle of nowhere op een gratis campingplaats te staan (zonder toiletten, douchjes en overige faciliteiten). Echter, toen het onwennige er af was, wilden we niks anders meer en was 2 dagen niet douchen heel gewoon. We gingen zelfs overdag stiekem bij een luxe camping douchen om daardoor weer gratis midden in de natuur te kunnen slapen. 

Een dag is bijzonder om uit te lichten omdat die dag alles in zich had. Het begon al s'ochtends toen we wakker werden en we de zon vanuit de zee zagen opkomen. Vervolgens hebben we op een prachtig uitkijkpunt geluncht, zodat we klaar waren voor wat fysieke inspanning; namelijk vissen. Sander had de dag ervoor een goedkope vishengel op de kop kunnen tikken (en dat goedkoop duurkoop is blijkt later in het verslag) en een zak aas, namelijk wat schelpdiertjes (waar de hele koelkast naar stonk, maar weggooien was geen optie). Na nog geen 5 minuten vissen, ving Sander zijn eerste vis (terwijl de locals al een uur niks hadden gevangen). Helaas was het een giftige vis, dus die moest terug de zee in. Na 1,5 uur was Sander de winnaar van een flink gevecht, waardoor er een mooie zalm werd binnen gehengeld. Een local vroeg of we hem wilden opeten en we dachten waarom ook niet. Gelukkig wist Sander hoe je een vis moest schoonmaken, dus daar was ie dan. Ons zelf gevangen vis 's avonds op de BBQ, hoe vet! De gestoorde maar grappige local wist ons nog even te melden dat hij beroemd was geworden, omdat hij de dag ervoor een Great White Shark van 5 meter op enkele meters van dezelfde pier had zien zwemmen, WTF!! Dit heeft hij gefilmd en dat kwam vervolgens op het nationale nieuws, zie filmpje! Toch zagen we nog steeds, waarschijnlijk onwetende mensen vrolijk van de pier afspringen; LEVENSMOE haha! Wij wisten in ieder geval, voorlopig gaan wij niet verder dan 2 meter de zee in, man wat is dat eng. 

Na het vissen hebben we een camping midden in het bos uitgekozen, wat alleen toegankelijk was middels een gravelroad. Nadat Renate het visje heerlijk had bereid, konden we smullen van onze eigen vangst (wat een overlevingsinstinct he;)). Op dat moment kregen we bezoek van een tweetal tropische vogels die uit je hand aten en zagen we enkele minuten later wilde koala's in de boom die ons ook nog een kwamen bezoeken, wat was dat uniek zeg! Om de dag helemaal goed af te sluiten, ging Sander samen met een local in het bos hout zoeken om een kampvuur te maken. Dit was van korte duur aangezien de local op een 2 meter lange slang ging staan die hem vervolgens probeerde aan te vallen. Dat was even rennen en maar goed ook, want volgens de local was de slang uiterst giftig. Hierdoor waren we voor ons gevoel genoodzaakt om s' nachts uit de camper te plassen, zodat we geen stap buiten hoefden te zetten haha. Uiteindelijk hadden we toch voldoende hout verzameld om een kampvuur te maken en zagen we een prachtige heldere sterrenhemel (Alleen de marshmallows ontbraken). Wat een dag, wat een dag!! 

Op kerstavond zijn we aangekomen in Melbourne. We waren nog gewaarschuwd dat alle campings vol zouden zitten, maar zo eigenwijs als we zijn, zouden we het ter plekke wel zien. Na 8 campings te hebben gebeld rondom Melbourne was er maar 1 optie; slapen op de parkeerplaats (hebben we dat ook weer meegemaakt). 
Op eerste kerstdag was het 40 graden en zijn we naar het strand gegaan, beide een kerstmuts op om enigszins in de kerstsferen te komen. 'S avonds bestond ons feestmaal uit een veelbelovende kangoeroebiefstuk. Helaas voor Sander viel dit behoorlijk tegen, maar ach geen geklaag:) 
Tweede kerstdag, hier bekend als Boxing-day is het shop til you drop en dat betekent een gekkenhuis in de winkels, ongekend. Na wat kleine inkopen zijn we naar het Olympisch Park geweest, waar volgende week de Australian Open plaatsvindt. Normaal in Nederland staan we hier voor op en nu lopen we er gewoon! Vanwege de voorbereiding was een rondleiding door het Rod Laver Centre Court helaas niet mogelijk, maar we hadden wel toegang tot de kleinere courts, waar al wat minder bekende profs aan het trainen waren.

Na Melbourne hebben we onze route ingezet richting Sydney. Tijdens deze route heb je gedeeltes dat je 250 km enkel rechtdoor rijdt, geen huizen tegenkomt en tankstations zich om de 100 km bevinden. Merkwaardig waren de enorme temperatuurverschillen, 50 km verder kon het zomaar 20 graden verschillen, maar het varieerde altijd tussen aangename temperaturen: 19-39 graden. 

Net zoals de vorige route hebben we ook hier een bijzondere dag meegemaakt die we graag uitlichten. Wederom begon de dag met een visavontuur, dit keer in een rivier. Echter, het visavontuur was van korte duur, omdat Sander in zijn beleving een monster aan de haak had geslagen, die er vervolgens voor zorgde dat zijn hengel afbrak, de molen in het water viel en tot slot van rekening de vis er van door ging. Daar ging ons avondmaal. De hele dag is hij deze teleurstelling niet meer bovenop gekomen, want volgens Sander was de vis zo groot geweest dat we er wel een week van hadden kunnen eten. Renate was in de tussentijd een lekker ontbijt aan het maken met gezelschap van honderden vliegen die ervoor zorgen dat je jezelf een ongewassen dier voelt. Ze zitten namelijk op je oogleden, neus, lippen en zelfs in je oren. Het is echt een heuse vliegenplaag in de Australische zomers, waardoor je nauwelijks buiten kunt genieten van je eten of drankje. Na het ontbijt resteerde er niks anders dan door te rijden naar de volgende bestemming.
Bij zonsondergang zijn we gestopt bij een nationaal park. Rond deze tijd komen de wilde dieren tot leven, dus dit was een mooi moment om op zoek te gaan naar de algemeen schuchtere kangoeroes. Eenmaal bij een meer aangekomen, zagen we een hele groep in het gras, die we tot 2 meter afstand konden benaderen. Heel gaaf om zo dichtbij te komen, waar je pas goed kan zien hoe groot de mannetjes zijn. Achteraf hoorde we dat dit best gevaarlijk was, vanwege de boxende kangoeroes, maar gelukkig is er niks gebeurd. Dezelfde avond sliepen we in de natuur tussen de Wombats (buideldieren van 1 meter lang die enkel in de provincies Victoria en NSW leven). Daarvoor zagen we ze alleen dood langs de kant van de weg, maar nu liepen ze voor onze camper langs. 

Onze laatste dag in de inmiddels vertrouwde camper wilden we goed afsluiten door in de Blue Mountains te overnachten. Met uitzicht op de bergen, kangoeroes om ons heen, een BBQ met drank, alles was alles perfect. Alleen toen de avond viel, zagen we allemaal reflecterende oogjes en het duurde dan ook niet lang voordat we de eerste harige spinnen van 20 cm om ons heen zagen. Aangezien veel spinnen giftig zijn in Australië, was de kans groot dat deze spinnen dit ook waren. Doordat we onze buren hebben geholpen met het verwijderen met een grote spin in hun tent, duurde het vervolgens even voordat we de rust hadden gevonden om te gaan slapen. 

Na het geweldige kampeeravontuur, waarbij we kennis hebben gemaakt met alle soorten (soms ongewenste) wildlife dat Australië te bieden heeft, hebben we de camper op oudjaarsdag ingeleverd in Sydney. Daar sliepen we in een veel te duur appartementje (zoals overal in Sydney en zeker in deze periode) in het bekende Bondi Beach, dat we via  Airbnb hadden geboekt. Onze host was een relaxte jonge Engelsman waar we de woonkamer mee deelden. Eindelijk weer bewegingsruimte, binnen naar de toilet en niet meer 's ochtends wakker worden van de hitte. 

Bij aankomst zijn we meteen naar het centrum gegaan om werelds spectaculairste vuurwerkshow te aanschouwen. Doordat we 300 dollar voor een festival ticket iets te gek vonden, moesten we maar liefst 7 uur in een publieke area wachten, want er  waren 1,5 miljoen mensen in de stad en al veel publieke area's waren al afgesloten. Dus er was maar een optie; verstand op 0, ijsberen en praatjes maken met andere gestoorde bondgenoten. Achteraf gezien was het het wachten waard, wat een gave show die Sydney tevoorschijn tovert! Best raar om het nieuwe jaar al in te luiden, terwijl je vrienden en familie nog oliebollen aan het bakken zijn en het pas vieren als wij de volgende ochtend wakker worden. Maar ook dit was weer een heel gave ervaring! 

De daaropvolgende dagen hebben we o.a. een mooie coastwalk gedaan, de Ferry naar Manly Beach genomen en het uiteraard het Opera house bezocht. Een dag hadden we vooral voor het surfen gereserveerd, want op veel plaatsen in Sydney kun je surfen en heerst er een relaxte sfeer. Ondanks onze Great White Shark ervaring en nog een aantal fijne weetjes zoals: het nieuwsbericht van enkele dagen ervoor dat er 12 Whaler sharks 60 km verderop zijn gespot waardoor de omliggende stranden waren gesloten, in juli dicht in de buurt nog een bijna fatale shark attack is geweest, het een algemeen feit is dat er in NSW de meeste shark attacks ter wereld plaatsvinden en als je op Google kijkt je recentelijke berichten vindt over close-calls op de populaire stranden van zowel Manly als Bondi, zou het ons niet weerhouden. Ofwel de recent gekocht surfcap ging op, de wetshirts en de zwemkledig gingen aan en een prijzig bord werd gehuurd; Let's catch some waves at Manly zoals Rip Curl het het nog nooit eerder heeft gedaan. Echter, na 2 meter peddelen sloeg de paniek bij Sander al toe, is hij omgedraaid en zat hij op zijn surfboard te piekeren. Ook een bevestiging vragen aan de lifeguard leverde niet het gewenste resultaat op, want ze bevestigde dat er ondanks het kleine risico er altijd een risico is en dat een een grote haaienpopulatie in dit gebied actief is. Renate daarentegen, voor de duivel niet bang, peddelde vrolijk naar de overige surfers en heeft een aantal golven samen met hen gepakt. Omdat Sander achteraf ontzettend baalde dat hij zo'n schijterd was, waren we er van overtuigd dat we de dag erop het opnieuw zouden proberen, dit keer op Bondi Beach. Echter, dezelfde avond zei onze host dat er een grote hamerhaai was gespot op Bondi Beach en het strand tijdelijk dicht is geweest. Ondanks dat Renate het nog wel aandurfde, hebben we samen besloten dat het surfen in Australië niet helemaal voor ons is bestemd, dus zullen we het vooruit moeten schuiven naar de volgende surfbestemming:)

Onze laatste dag in Sydney hebben we geweldig afgesloten door de Harbour Bridge te beklimmen. Renate  heeft dit 6 jaar geleden niet gedaan toen ze in Sydney was, dus dit keer was het een Must-Do. Gelukkig was het weer ons goed gezind en zijn we naar de top van de brug geklommen, waar je de indrukwekkende skyline van Sydney perfect kon zien. Na een onvergetelijke klim van 3,5 uur hebben we onszelf getrakteerd op een lekker Australische Fish & Chips. 

Ook Sydney en Australië zit er weer op en jammer genoeg komt het einde van onze fantastische reis steeds dichterbij. Ook nu waren we liever nog even in Australië gebleven vanwege de natuur, de vriendelijke mensen en de highlights in de grote steden. Echter, voor onze portemonnee is het beter om door te reizen en het volgende en tevens laatste avontuur wacht alweer; USA here we come! 

De aankomende 3 weken reizen we met een auto van San Francisco naar Las Vegas, Los Angeles, de vele nationale parken met als bekendste park de Grand Canyon, gaan we op bezoek bij onze vrienden in San Diego (die we in Vietnam hebben ontmoet) en sluiten we af in Renate's favoriete stad; New York! Om vervolgens de 31ste weer naar Nederland te vliegen. 
We kunnen in ieder geval alvast wennen aan de kou, want in San Francisco is het momenteel 11 graden. Ofwel de zomerkleren diep wegstoppen en meteen een winterjas kopen;) 

Sorry voor het lange reisverhaal, maar de vele indrukken en ervaringen wilden we jullie niet onthouden:) 

Cheers Mate!!